Na mijn eerste reis op zee van 2021 ben ik ongepland twee weken aan de wal. Dat heeft alles te maken met een aantal coronabesmettingen in mijn gezin. Zo ben ik ook verplicht om een aantal dagen in huis te blijven. Soms is het ook wel eens goed om het lichaam wat rust te gunnen, want na bijna 38 jaar op zee merk je gewoon dat er wat slijtage is ontstaan in gewrichten en dat slapen op zee steeds moeilijker wordt.

Toekomst

Ik maak dus van de nood een deugd, neem wat lichamelijke rust en ben wat gezonder gaan eten om iets aan mijn overgewicht te doen. Tijdens deze dagen thuis besef ik ook dat er na al die jaren op zee een plan B moet komen. Niet alleen voor mijzelf, maar ook voor het bedrijf.

Want het bedrijf heeft een toekomstgerichte metamorfose nodig. Dat heeft ook weer alles te maken met het naderend pulsverbod in juli dit jaar. We kunnen gelukkig met de BRA 7 nog andere visserijtechnieken beoefenen, maar met onze BRA 5 zijn we gebonden aan de boomkor op tong of garnaal. Het is goed om alles eens op een rijtje te zetten en te kijken wat de mogelijkheden zijn.

Gelukkig hebben we nog in Nederland een leuk quotum beschikbaar en dankzij een paar mooie pulsjaren ook de mogelijkheid om eventueel te schakelen naar…. ja, naar wat? Dat is eigenlijk het punt, want het is moeilijk om in deze onzekere tijden een juiste beslissing te nemen. Ik weet uit ervaring ook dat het door de juiste mindset en inspanning het gerust wel weer goedkomt , maar toch. Niet dat we twijfelen aan ons kunnen en de visserij, maar het is meer het politieke en maatschappelijke landschap dat de laatste jaren zo verandert dat ons onzeker maakt.

Monster

Er komt gewoon even te veel op ons af. Van één vijand kunnen we winnen, maar nu de groene ideologie met een opmars bezig is, gedreven door de klimaathysterie met een groot draagvlak onder angstige burgers, zien wij als vissers dat we de regie beginnen te verliezen. Ondanks de vele visserijminnende politici die keihard voor ons knokken. Maar we zien dat ook zij tegen een groene muur aanlopen, en zelfs in hun eigen gelederen begint men te twijfelen of de vertrouwde normale manier van werken in de natuur nog wel kan.

We vechten dus tegen een veelkoppig monster en om dit monster te overwinnen is momenteel een wonder nodig. Een van onze grootste taken als EMK is daarom het winnen van het publiek voor onze goede zaak. Daarom zijn wij en ons team extra aan het werk op de sociale media. En met succes, want we zien het aantal volgers groeien en de burgers die ons volgen steeds meer kennis van de zee en ons beroep consumeren. Het is fijn om te zien hoe sommigen zelfs de opruiende anti-teksten van de kant van vegans en dieren- en milieuactivisten pareren.

Pim

Ook politici en media weten ons steeds beter te vinden. Zo schreven we al mee bij een aantal verkiezingprogramma’s en zagen we zelfs dat een Franse visserijminister onze internationale windprotestbrief citeerde tijdens een Europese hoorzitting. Al met al zijn we best goed bezig, maar de vraag blijft of het genoeg is. We hebben gewoon meer en goede vertegenwoordigers/lobbyisten nodig in de EU.

Ik moet hierbij even aanhalen dat ik voor en tijdens de gehele Brexit-onderhandelingen er een paar mensen uit zag springen. Onder andere Pim Visser van VisNed wil ik noemen. Ik besef dat hij echt een duizendpoot is, en ondanks dat we het niet altijd eens zijn met elkaar heb ik veel bewondering voor Pim. Er zijn gerust en gelukkig meer vertegenwoordigers die goed werk voor onze sector doen, maar zijn inzet valt nu gewoon op. Hadden we er daar nog maar een stuk of tien van in de EU. Ik denk ook dat het tijd wordt dat wij een soort Europese taskforce moeten gaan samenstellen om een antwoord te geven op alle nieuwe Europese klimaat- en milieuplannen. Misschien een idee als Pim er in zijn laatste jaren als visserijbestuurder werk van maakt samen met onze EU-parlementariërs.

Voor nationale zaken zullen we eerst keihard moeten werken aan eenheid, want we weten momenteel allemaal gerust hoe de vlag erbij hangt in de visserijwereld. En dat is bepaald niet fier wapperend en zelfs niet halfstok. Nee, hij ligt verfrommeld op de grond en dat is een treurige constatering.

Ondertussen zit broer Fred met de kotter op zee en geeft ondanks het slechte weer leuke vangsten door. Het geeft mij ook weer moed om vooruit te kijken en wat verder te borduren aan onze toekomstplannen.

SEVO

Op vrijdag 15 januari hebben wij weer een Strategisch Europees Visserij Overleg (SEVO) met visserijbestuurders en Europarlementariërs. Op de agenda staat een evaluatie van de Brexit-onderhandelingen en last-minute handelsdeal. Zoals bekend is het moeten inleveren van een deel van ons visquota om toegang tot de Engelse wateren te houden voor ons een bittere pil. Nog zuurder werd deze doordat ons als pulsvissers de toegang tot de Britse wateren per direct werd ontzegd.

Voor ons als Duitse vlagvissers is de korting op kabeljauw koud op ons dak gevallen. Zo leverden wij vanaf 2016 al driekwart van ons kabeljauwquotum in. In Duitsland gebruiken wij deze rondvis voornamelijk om te ruilen tegen langoustines en tarbot en griet, voornamelijk met het Verenigd Koninkrijk. Dus komt deze klap extra hard aan, vooral voor de schepen die afhankelijk zijn van de kreeftjes en zwartvis. Naast kabeljauw worden normaal gesproken tong en pelagische soorten als makreel en haring geruild.

We spreken in het SEVO-overleg met elkaar uit dat de getroffen bedrijven zo snel mogelijk en redelijk gecompenseerd moeten worden, en dan vooral de visserijbedrijven die bruidsschat betaalden voor de open zeegrens en zelf niet of nauwelijks in Britse wateren vissen. Het wordt zo langzamerhand ook wel eens tijd dat de EU over de brug komt, omdat ons varende deel van de sector al heel wat klappen te verwerken heeft gekregen de laatste jaren. En dan wijs ik op het afnemen van de pulsvisserij, het ontnemen van visgronden voor de energietransitie op zee en nu dus het afnemen zonder inspraak van vangstrechten voor de Brexit-deal. Ik opper om beschikbare compensatiegelden niet in een of ander fonds te stoppen, zoals bijvoorbeeld het Waddenfonds, maar direct naar de getroffen bedrijven te laten vloeien.

Als dinsdag 19 januari mijn oudste dochter, die op zichzelf woont, positief wordt getest op corona, breekt voor mij wederom een onzekere tijd aan. Vooral omdat ik al wat buikpijn heb. Ik zie mijn geest al dwalen, maak opnieuw een afspraak met de GGD en hoop van harte dat ik negatief getest word, zodat ik wel weer naar zee kan. Gelukkig ben ik wederom negatief en kan zo zaterdag na de storm, deze keer Christopher genaamd, weer naar zee om te vissen.

Visserij

Het is zaterdagmorgen de 23e als ik om 6 uur van huis af rijd om de boodschappen en de bemanning op te halen. De kotter ligt in Eemshaven waar we rond 9 uur arriveren. We starten de zaak op en draaien om 10 uur de haven uit.

Via het Westgat stomen we richting zee en zetten onze netten laat in de middag uit bij de Zevende Geut. Broer Peter is een uurtje achter ons en verder zien we de HD 3 op de radar. We vissen wat op het Gemini-windpark aan en de eerste trek is goed voor een 70 kilo mooie tong. Dit geeft de burger weer moed. Daarom zoeken we wat in het rond, maar het beeld blijft hetzelfde. Er zit een half mandje schol bij, dus het schraapt wel.

Neef Pieter van de BRA 2 schuift ’s avonds ook aan. Zo liggen we met ons Helderse ploegje Europulsers bij elkaar. Zondag blijft het beeld hetzelfde en we genieten met elkaar van het mooie weer en de rust om ons heen, want we weten dat het maandag wel een stuk drukker zal worden. Meestal komen dezelfde grote kotters bij ons liggen vissen. Soms is dat wel eens vervelend als er kriskras door het gemaakte bestek wordt gevist en wij daarna weer moeten verkassen. Maar ja, ik weet niet beter; een Eurokotter moet het altijd van de verse bestekken hebben. We zoeken daarom veel en daar weet een aantal schippers gebruik van te maken.

Het is maandag als de SC 31 weer bij ons aanschuift. Ik zie in ‘t rond de UK 195, UK 246, NG 19 en ‘s avonds schuiven zelfs de SCH 18 en 45 aan, wat uniek is in deze contreien. Dinsdag liggen we samen met Simon Koorn met de HD 3 en neef Pieter bij het wrak van Loet voor een 60/70 kilo tong. Het is heerlijk visweer, dus wederom genieten. De planning is donderdagavond te lossen op de auto naar Den Helder.

Lockdown

We zitten met zijn allen in een moeilijke periode en ik merk vooral dat onze jeugd het zwaar heeft. Ik zag de relletjes op Urk. Ludiek protest moet kunnen, maar met het in de brand steken van een GGD-teststraat wordt een grens overschreden! Laten wij als vissers dit met zijn allen afkeuren en respect houden voor het gezag, ook al zijn we het niet eens met de genomen maatregelen van onze regering. Ikzelf ben ook jong geweest en heb gerust kattenkwaad uitgehaald, maar heb wel altijd respect voor andermans eigendommen en het gezag gehad. Daarnaast moeten we goed beseffen waarom deze maatregelen worden getroffen en dat is juist om onze ouderen en zwakkeren in de samenleving niet te besmetten en de acute/reguliere zorg in de benen houden.

Dat laatste is misschien wel het belangrijkste, en dat realiseer ik mij des te meer nu mijn vader momenteel wordt behandeld voor darmkanker en hij gelukkig direct de juiste ziekenhuiszorg kan krijgen, mede dankzij vrijheidsbeperkende maatregelen. Pa, langs deze weg veel sterkte en wordt snel weer de oude.

Dirk Kraak, BRA 7

H Samen met pa een reisje aan boord.