Job Schot (rechts) en Cas Caljouw blij verrast met de fotoboeken.

Week 26 ben ik aan de wal, en omdat we op 23 juni 25 jaar getrouwd zijn hebben we een lang weekend in Zeeland geboekt, in Goes. We logeren daar in een leuk familiehotel midden in het centrum, met gezellige terrassen en leuke winkels. Het was een goede keuze, want je hebt gewoon af en toe wat quality time nodig om tot rust en tot elkaar te komen.

Het leven van een zeemansvrouw is niet altijd even gemakkelijk. Eigenlijk runt zij het hele gezin, ook bij ziek en zeer, en de man zorgt voor het inkomen op zee. Je moet daarom een ijzersterke band hebben met elkaar. Ik probeer dan ook altijd als ik van boord stap alle sores zoveel mogelijk te vergeten en er dan in het weekeind alleen voor ons gezin te zijn. Maar dat is niet altijd even makkelijk in deze tijd waarin zoveel verandert en EMK toch vaak om mijn aandacht vraagt.

Monique is een echte zeemansvrouw, die er dan ook altijd is voor onze twee dochters en naast haar beroep als onderwijsassistente. Ze maakt het gezellig in huis, zodat ik altijd weer blij ben als ik de deur in stap. Want op dat moment valt alles van mij af. Een rustpunt heb je als zeeman gewoon nodig en thuiskomen moet ook het mooiste moment van de reis zijn. Werken op zee vraagt immers veel offers, en het grootst offer is de tijd die je leeft en werkt zonder de gezelligheid en warmte van je gezin.

Het weekeind in Zeeland vliegt voorbij. Ik denk zelf ook: wat gaat de tijd toch snel. Ik voel me dan soms ook net een machine die maar door draait; vissen, thuiskomen, je gezin, EMK , het bedrijf, afspraak hier, vergadering daar of een klusje voor de kotter. Ik begrijp het wel, want zo is het leven van een ondernemer. Maar soms moet je ook even op de rem trappen, anders vlieg je jezelf voorbij en verlies je de grip op vele fronten.

Hele kluif

Toen ik de leiding van EMK in mijn schoot geworpen kreeg dacht ik eerst: ben ik hier wel klaar voor? Je kunt gerust zeggen dat het besturen van EMK een hele kluif is, ook al doe je dat met elkaar. Je komt er dan ook achter wat Job Schot in al die jaren heeft gedaan voor onze club, zoals de honderden kilometers die hij aflegde tussen de driehoek Tholen, Brussel en Urk, om bij afspraken te zijn die van ons voor belang waren. Hij smeedde samen met Cas Caljouw de vele banden tussen visserij-bevriende politici, en daar plukken we nu allemaal de vruchten van.

Door de corona-crisis is er veel veranderd, en daarom focussen we nu extra op sociaal media om de burger te informeren. Gelukkig zijn we door de wol geverfd en hebben we een aantal sterke media-mensen in ons team. We proberen zoveel mogelijk onzin over de visserij te ontkrachten en vertellen het juiste verhaal aan de oplettende en kritische burger. Vooral met offshore windmolens boeken we steeds meer terrein, en ziet de burger nu ook de zinloosheid in van het opofferen van zoveel zee-natuur aan een inefficiënte vorm van energie opwekken via wind. Er komen gelukkig ook steeds meer feiten naar buiten die onze waarschuwingen staven.

Maar we lijken wel schaakpionnetjes, en onze zetten gaan wat heen en weer, terwijl we juist vooruit moeten. Eigenlijk vol in de aanval, want verdedigen doen we al genoeg, en telkens dwingt men ons kleine stapjes achteruit. Als we 80 moeten inleveren en het worden er 20, dan hebben we eigenlijk niets gewonnen maar gewoon 20 verloren. Dat moeten we ons realiseren! We moeten waakzaam zijn, meer dan ooit, en goede keuzes maken in wie we kunnen vertrouwen.

Reinier Bakker

Donderdag rijden we naar Urk om de jaarcijfers 2019 door te nemen en ook afscheid te nemen van onze bedrijfsadviseur bij Flynth, Reinier Bakker. Hij is daar al meer dan tien jaar onze vertrouwensman en adviseur. We hebben in die jaren ons bedrijf geherstructureerd, veel oud zeer weggepoetst en ons bedrijf toekomstbestendig gemaakt. Veel vissers denken dat je alleen met veel vis vangen je bedrijf groot maakt, maar zonder een goede structuur kom je later voor grote uitdagingen te staan, vooral als je met meerdere familieleden je bedrijf runt. Ieder individu heeft ook zo zijn eigen toekomstdromen en ideeën over het runnen van een bedrijf. Er is geen allround gebruiksaanwijzing hoe je dat moet doen omdat geen bedrijf hetzelfde is.

Bijvoorbeeld: wat doe je bij een aandelenovername, een geschil met een aandeelhouder of bij opvolging, en hoe leg je zaken notarieel vast? Wij kunnen gerust zeggen dat we blij zijn met alle adviezen die we mochten ontvangen van Reinier, en dat waren gerust niet alleen zakelijke adviezen. Zolang Auke Hoefnagel daar de toko runt zal zijn opvolger gerust uit het zelfde hout gesneden zijn. We hopen dan ook dat Reinier Bakker zijn weg gaat vinden in zijn nieuwe uitdaging bij het bedrijfsleven en wensen hem bij deze een mooie toekomst bij zijn nieuwe werkgever.

Naar zee

We raken door het slechte weer pas dinsdag de 30ste naar zee en zetten onze netten uit bij het Ketelgat. We willen deze reis een rondje over de westelijke kant maken. We vissen wat richting de Engelse grens en door het Haargaatje wat noord uit. Het is de eerste trekken een zuinige boel. Ik zie aardig wat kotters in de rondte, dus toch maar even verder zoeken. Bij het Kanon kunnen we een 30 kilo tong vangen met een schraal mandje schol en een 10-15 kilo tarbot erbij, dus harken maar.

We schrapen zo een etmaal in het rond. Als het opeens wat minder wordt, besluiten we een gokje te wagen en een paar uur noord in te stomen naar het Cement en de ST1, maar ook daar wil het nog niet erg. We zijn dus nog even te vroeg. Ik hoor broer Peter van een mandje tong, dus stomen we in de nanacht weer een uur of drie zuidoost in. Daar aan de rug doen we nog een paar leuke trekken van een 40-45 kilo tong en 10 kilo zwartvis.

Het is al weer vrijdag als de weerberichten wederom ZW 6/7 doorgeven als vooruitzicht. We schrapen nog wat in het rond, maar als de bries dan doorzet vrijdagavond breekt ook de visserij af en vallen we op een 25-30 kilo tong met weinig erbij. We besluiten om naar huis te gaan. We konden maar een paar dagen vissen, en waren maandag evengoed blij met een kleine besomming.

Afscheid Job en Cas

Vrijdag 10 juli rijden Jan De Boer (UK 33), Jaap Tanis en ik naar Tholen en pikken daar Job Schot op. We rijden dan samen door naar Yerseke, waar we hebben afgesproken met Cas Caljouw om samen een hapje te eten en Job en Cas te bedanken voor het vele werk dat zij voor EMK en onze mooie sector hebben verricht. Ik had al een aantal weken aan een fotoalbum gewerkt waarin ik hun doen en laten tijdens acties en officiële gebeurtenissen heb verwerkt. Na mijn speech en dankwoord waren ze blij verrast met dit cadeau,.

Uit het oog is niet uit het hart, en ik denk dat we door onze strijd met EMK ook vrienden voor het leven zijn geworden. Ik schreef al gekscherend ‘Brothers in Arms’, en dat zijn we ook. We streden voor een gezamenlijke zaak die ons diep aan het hart ligt. Job en Cas, we begrijpen en respecteren jullie keuze. Het ga jullie goed in voorspoed en gezondheid!

Dirk Kraak, BRA 7